బుట్టమ్మ ఎవరో కాదు, మన అమ్మమ్మ గారి ఇంటికి బస్సు దిగి వెళ్లే దారిలో, ఎప్పుడూ గానుగ లో వేసినట్టు ఏదో ఒకటి నములుతూ , మనకి కూడా చొక్కా జేబులో కాసిని అప్పచ్చలో , బఠాణీలో పెట్టి నోటారా పలకరించేది చూడు..ఆవిడే.
బుట్టమ్మ సార్ధక నామధేయురాలు.. మొదటి నుండి బాగా తిని బతికిన ఇంటి నుండి వచ్చిన మనిషి. ఆ కాలానికి తగ్గట్టు చిన్నప్పుడే ఆటంకరావు కి ఇచ్చి పెళ్లి చేశారు. ఆయన పేరుకి తగ్గ మనిషో కాదో తెలీదు కానీ, బుట్టమ్మ కి , ఆవిడ తిండికి మధ్య మాత్రం ఆటంకమే.
ఆయన సన్నగా గడకర్ర లాగ ఉండేవాడు, పరమ పీనాసి.
ఈ ఆటంకరావు పొలానికి వెళ్లేప్పుడు పొద్దున్నే బియ్యం బస్తా లో నాలుగు గీతాలు గీసి, పప్పు, బెల్లాలు ఇనప సొరుగు లో పెట్టి తాళాలు తనతో తీసుకుపోయేవాడు.
ఆయన వీధి చివరికి వెళ్ళగానే, మన బుట్టమ్మ పాలేరు సుబ్బిగాడిని పిలిచి, ఒరేయ్ !తెలుసుగా..ఇవాళ అర డజిను తీసుకురా..త్వరగా అని పంపించేది. పాలేరు వెళ్లి కోడిగుడ్లు పెద్దవి ఏరి మరి తెచ్చిచ్చేవాడు.
ఈవిడ పెట్టెలో దాచుకున్న ఉల్లిపాయ తో పాటు, పెరట్లో పండిన రెండు మిరపకాయలు కోసి, ఓ రెండు రెమ్మలు కరేపాకు దూసి, చిటికెడు వెన్నపూస, కాస్తంత ఆవదం మూకుడు లో వేసి వేయిస్తే , ఆ అరడజను గుడ్లతో వేసిన అట్టు బుస్ బుస్స్ మని పొంగాల్సిందే., అటు వైపుగా వెళ్తున్న ఆడాళ్ళ నోళ్ళ మీద ముసిముసి నవ్వులు చిందాల్సిందే.!
ఎసరు పోసి అన్నం ఉడుకుడుకుగా వండుకుని, (మళ్ళి బస్తా పైన సాఫుగా సర్ది ,నాలుగు గీతాలు గీసేసి)ఈ అట్టు తో పాటు ఏ పచ్చడో వేస్కుని కడుపు నిండా తినేసి, మూతి తుడిచేసుకుని, గిన్నె కడిగి అవతల పెట్టేది.
సాయంత్రానికి ఈసురోమని ఇంటికి చేరే ఆటంకరావుకి రోజు ఎండిపోయి, పిడచకట్టేసిన నిమ్మకాయ పచ్చడో , అల్లప్పచ్చడో పెడితే, పెళ్ళానికి రెండు మెతుకులు మాత్రమే మిగిల్చి, నువ్వూ తిను అని ఓ మాట అనేవాడు. బుట్టమ్మ .. ఆబ్బె! ఆకలి లేదు లే అని నిట్టూర్చుకుంటూ పక్కకి వెళ్లెది .
తన తర్వాత తినటానికి పిల్లా పీచూ లేరు, ఐనా ఈ ఆరాటం దేనికో ఆటంకారావుకి . ఆవిడ తో చక్కగా ఉంటె ఆయనకి కూడా అట్టు లో భాగం పెట్టేది కదా బుట్టమ్మ. పిచ్చి మానవుడు, ఏనాడు కనీసం ఒక్క గుడ్డు అట్టు కూడా తినకుండానే అర్ధాంతరంగా పోయాడు. బుట్టమ్మ మాత్రం ఆయన పోయాక ఇంతకింత అయ్యింది సంతోషం తో.
